การท่องเที่ยว คือ การที่บุคคลเดินทางออกจากบ้านไปยังสถานที่อีกแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไกลจากบ้านที่ออกมา เพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ เพื่อความบันเทิง ไม่ใช่การย้ายถิ่น เมื่อถึงเวลาที่กำหนด ก็กลับไปยังบ้านของแต่ละบุคคล ประเภทของจุดหมายปลายทางอาจต่างกัน ไม่ว่าจะไปทำงานด้วยเที่ยวไปด้วย หรือเที่ยวล้วน ๆ ก็คือการท่องเที่ยวทั้งนั้น การเข้าวัดก็เช่นกัน หลายคนเข้าวัด มุ่งทำบุญ ฟังธรรม ไหว้พระ 9 วัด รดน้ำมนต์ รักษาศีล แต่ที่จริงแล้ว ในวัดก็มีความบันเทิงให้ตามหาได้ นั่นคือ ของที่ระลึกจากพระสงฆ์ที่แต่ละบุคคลนับถือ เช่น พระเครื่อง พระบูชา ตะกรุด ผ้ายันต์ ของขลังต่าง ๆ ที่เป็นวัตถุมงคล เป็นเครื่องระลึกถึงพ่อแม่ครูบาอาจารย์ และบางครั้งยังมีปาฏิหาริย์ให้ได้ตื่นตาตื่นใจ ลงหน้าหนังสือพิมพ์อีกด้วย
การเข้าวัดตามหาความศักดิ์สิทธิ์ ที่ไหนดี ที่ไหนดัง ที่ไหนขลัง ต้องไป เป็นการท่องเที่ยวทางความเชื่ออย่างหนึ่ง เห็นได้บ่อย ๆ ก็กลุ่มคนเล่นหวย เขาลือว่าที่ไหนให้หวยแม่นก็แห่กันไป เพื่อความร่ำรวยที่อาจเกิดขึ้น เป็นต้น แต่ถ้าขยายออกมาอีก ก็พบว่าการท่องเที่ยวประเภทนี้ เป็นการท่องเที่ยวเชิงศรัทธา เพราะอาศัยศรัทธาเป็นตัวนำ เช่น การไปนมัสการขอพรพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต การกราบนมัสการพระเกจิอาจารย์และขอรดน้ำมนต์ ขอเมตตาท่านลงหรือเป่ากระหม่อม บางสำนักก็มีสักยันต์เพื่อรับรองการเป็นศิษย์ หรือทางสายกรรมฐาน ก็เป็นการไปปฏิบัติธรรมภายใต้การดูแลของครูบาอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ ดังในปัจจุบัน ที่สำนักปฏิบัติธรรมได้เกิดขึ้นมากจนพบเห็นได้ทั่วไป และจำนวนผู้เข้าปฏิบัติธรรมมีจำนวนมหาศาล ใครชอบที่ไหน ศรัทธาพระสงฆ์รูปใด ชอบวิธีแนวทางการปฏิบัติแบบไหน มีให้เลือกหมดทั้งสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน สถานที่ตั้งอยู่ในเมือง หรืออยู่แบบสมถะตามป่าเขา ที่สงบวิเวก มีให้เลือกตามจริตนิสัยที่หลากหลาย
เมืองไทยเป็นเมืองที่เน้นความเชื่อ อาศัยศรัทธาเป็นที่ตั้งอันดับต้น ๆ ของโลก (เป็นรองอินเดีย) หรือนับเฉพาะตลาดเครื่องรางของขลัง จะนับเป็นเบอร์หนึ่งของโลกเลยก็ได้ ชาวต่างประเทศ เช่น มาเลเซีย สิงคโปร์ ฮ่องกง ฯลฯ นิยมมากราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์บ้านเรา และต้องเช่าบูชาของขลังไทยกลับไป หลายรุ่นหลายองค์ก็ราคาหลักแสน หลักล้าน แต่ถ้าไม่ต้องเช่าเชิงพานิชย์ล่ะ? ความคลาสสิคก็อยู่ที่การไปตามหาของขลังด้วยตนเอง เหมือนเซียนพระสมัยก่อนเขารับวัตถุมงคลจากครูบาอาจารย์ ชนิดที่เรียกว่า “รับกับมือ” มาสะสมไว้แล้วให้เช่าจนร่ำรวย ซึ่งคนทั่วไปก็ทำได้เช่นกัน เพราะสมัยนี้ก็มีพระสงฆ์หลายองค์ที่น่านับถือ เพียงแต่การประชาสัมพันธ์ยังไม่ทั่วถึงเท่านั้นเอง การไปกราบไหว้พระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนั้น เป็นมงคลอย่างยิ่ง เพราะผู้ประพฤติปฏิบัติจนบรรลุธรรมแล้วเป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ ผู้นอบน้อมก็มีมงคลเกิดขึ้นกับตนเอง
ถ้าแนะนำพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ควรไปเที่ยวกราบนมัสการ ก็ยกตัวอย่างเช่น หลวงปู่จื่อ พันธมุตโต จังหวัดชัยภูมิ เพราะประชาชนชาวชัยภูมินับถือท่านมาก เป็นพระสงฆ์คู่บ้านคู่เมืองชัยภูมิในตอนนี้ หรือพระเกจิอายุไม่มาก ก็มีพระอาจารย์สุริยันต์ โฆสปัญโญ ซึ่งหลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ ให้การรับรองว่ายามท่านไม่อยู่แล้ว ให้ไปหาพระอาจารย์สุริยันต์ ซึ่งเป็นศิษย์ท่านแทน หรือพระอาจารย์อุทัย อุทโย ที่โด่งดังในเรื่องมหาอุตม์หยุดกระสุนของภาคใต้ หลวงพ่อรักษ์ อนาลโย จากอมตะวาจาของท่าน “ขลังไม่ขลังอยู่ที่จิต” กราบท่านแล้วจะอยู่ฝึกภาวนาที่วัด หลวงพ่อท่านก็ยินดี และอีกองค์ที่ยังไม่เป็นที่รู้จักมาก คือ ท่านพระอาจารย์นก วัดเขาบังเหย ที่ยังไม่กล่าวถึงก็มีอีกมาก แต่ที่ไหนไปแล้วรู้สึกถึงความขลัง ความมีพลัง ที่นั่นแหละดี ตรงกับใจของเรา